Mariano Rivera

In wat we hopen is nu de post steroïde tijdperk in MLB werden we eraan herinnerd vanavond dat niemand groter is dan het spel zelf.
Mariano Rivera gaf slechts een grijns toen hij werd gefeliciteerd door Mark Teixeira na het opnemen van de finale op zijn 500e redden. Teixeira eigenlijk viel terugtrekt om eerst te dekken alvorens te herstellen naar de putout maken. Rivera echter altijd de professionele, had sprintte om eerst een back-up van zijn teamgenoot en was daar toen de out werd opgenomen.
In een tijd waarin spelers vieren elk klein ding dat ze doen het was verfrissend om Rivera act te zien alsof hij er al eerder is geweest. 499 keer voor. Er is geen wijst naar de hemel, beukende zijn borst, triple zeug koe vuist pomp, of schreeuwen sommige naoorlogse strijdkreet. Zijn prestaties alleen spreekt boekdelen.
Van 1 tot 500 Rivera heeft een model van consistentie geweest. Hij is beschreven als mechanisch, machine, moeiteloos. Maar hij gaat elke keer met dezelfde houding en benadering: hier is het, hit it.
Vaker dan hij eindigt niet up overwinnaar. Maar zelfs in de nederlaag Hij is genadig, professionele en zelfs consistent. Vergeet niet dat wrange glimlach als hij liep uit de heuvel in Arizona na het verliezen spel 7 van de World Series?
Er is niet te zeggen hoeveel hij heeft achtergelaten in de tank of als hij ooit de kans te sluiten uit een andere serie zege zal krijgen. Echter, als je nu niet genieten van het voor wat het is dan ben je gewoon geen fan van het spel. Voor een man die is beschuldigd van het hebben van ijs in zijn aderen weten we tenminste het is maar water.

Gefeliciteerd MO!